Çocukken, annemin bahçesinin bir köşesinde küçük bir gizli bahçe oluşturmuştuk.
6. Gizli Bahçe
Çocukken, annemin bahçesinin bir köşesinde küçük bir gizli bahçe oluşturmuştuk. Bu alan, sadece benim ve annemin bildiği bir yerdi. Orada birlikte çiçekler eker, küçük taş yollar yapar ve minik heykelcikler yerleştirirdik. Bu gizli bahçe, benim için bir kaçış noktasıydı ve annemle paylaştığımız özel anların bir sembolüydü.
7. Yağmurlu Günlerin Büyüsü
Yağmurlu günlerde, annemle birlikte bahçede yürüyüş yapmayı çok severdim. Yağmurun toprağa düşen sesi ve çiçeklerin üzerindeki su damlacıkları, bahçeye büyülü bir hava katardı. Annem, yağmurun çiçeklere hayat verdiğini ve onları canlandırdığını söylerdi. Bu yürüyüşler, doğanın gücünü ve annemin bilgeliğini anlamama yardımcı oldu.
8. Kış Hazırlıkları
Kış gelmeden önce, annemle birlikte bahçedeki çiçekleri kışa hazırlardık. Soğanları çıkarır, hassas bitkileri örtülerle korur ve bahçeyi temizlerdik. Bu hazırlıklar, baharın gelişini sabırsızlıkla beklememizi sağlardı. Annem, her kışın ardından gelen baharın, yeni başlangıçların habercisi olduğunu söylerdi.
9. Komşuluk Bağları
Annemin bahçesi, sadece bizim için değil, aynı zamanda komşularımız için de bir buluşma noktasıydı. Komşularımız sık sık bahçemize gelir, çiçekler hakkında sohbet eder ve bitki değiş tokuşu yapardık. Bu komşuluk bağları, bahçemizi daha da özel kılar ve topluluk ruhunu güçlendirirdi.
10. Çiçek Festivali
Her yıl baharın gelişini kutlamak için küçük bir çiçek festivali düzenlerdik. Aile üyeleri ve arkadaşlarımız bahçemize gelir, birlikte çiçek eker ve baharın gelişini kutlardık. Bu festivaller, bahçemizin ne kadar önemli bir yer olduğunu ve çiçeklerin hayatımızdaki yerini bir kez daha hatırlatırdı.
Sonuç
Annemin bahçesi, sadece çiçeklerle değil, aynı zamanda anılar, hikayeler ve duygularla dolu bir yerdi. Bu bahçe, annemin sevgisi ve emeğiyle şekillendi ve benim için her zaman özel bir yer olarak kalacak. Her çiçek, annemin bize olan sevgisinin bir yansımasıydı ve bu sevgiyi her zaman hatırlayacağım.
